میزان آگاهی و نوع نگرش نسبت به پدیده یائسگی در خانمهای ۴۵-۴۰ ساله مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، سال ۱۳۷۷

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت آگاهی زنان نسبت به پدیده یائسگی در سلامت روحی و روانی و حرکتی خانم ها و با توجه به گزارش های متفاوت از آگاهی کم نسبت به این پدیده و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور، این تحقیق به منظور تعیین میزان آگاهی و نوع نگرش خانم های 45-40 ساله مراجعه کننده به درمانگاه های زنان بیمارستان های وابسته دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی نیمه دوم سال 1377 صورت پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی و حجم نمونه براساس محاسبات دقیق آماری و نمونه گیری تصادفی بر روی 400 نمونه از مراجعه کننده به درمانگاه های زنان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در نیمه دوم سال 1377 انجام گرفت. خصوصیات نمونه ها از نظر سن، سطح سواد و تعداد فرزندان بررسی گردید. میزان آگاهی با 12 سوال یک امتیازی و نوع نگرش با 8 گویه، که 4 گویه له و 4 گویه علیه یائسگی بود، تعیین شد. کسانی که نمره کمتر از 6 آوردند به عنوان عدم آگاهی و کسانی که نمره کمتر از 12 آوردند به عنوان نگرش منفی مشخص گردیدند. شیوع عارضه در نمونه ها تعیین و عارضه در جامعه برآورد شد و نقش عوامل اجتماعی و اقتصادی بر نوع نگرش و میزان آگاهی تعیین گردید. یافته ها: از 400 نمونه مورد بررسی در سنین 45-40 سال که سطح سواد 50% آن ها در حد بی سواد و ابتدایی می باشد. میزان عدم آگاهی 55% با فاصله اطمینان 95% و میزان نگرش منفی 53.7% بود و تعداد فرزند و سطح سواد در میزان آگاهی نقش داشتند ولی سن نمونه ها نقشی در این مساله نداشت. نتیجه گیری: آگاهی و نگرش در این سنین حساس پایین بود و تحقیقاتی برای انتخاب روش های بهینه آموزشی برای زنان و نیز تحقیقات بیشتر در این زمینه توصیه می نماید.